GEÇ

Gözüne toz kaçmış bir yaprağın,
Yağmurları bekler özlemle.
Zamanı yoktür bulutların,
Dökemez yaşlarını tozlu gözlere.
Kör olmuştur yaprak,
Yeşil bir perde gördüğü…
Az sonra takılıp düşer,
Sevdiğinden ayrılarak.

Pişmanlık yoğurur bulutlar,
Gözler nemlidir artık.
Yapraklara örtü yağmurlar,
Bulutların yüzü hep asık…
WordPress.com ile böyle bir site tasarlayın
Başlayın